بو
گئجه

 

شکنجه می شم از خودم نمی تونم گریه کنم

انگار کوه قصه ها رو سینه من اومده

آخ ... داره باورم می شه خنده به ما نیومده

     دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم

ما که بهم نمی رسیم بسه دیگه بذار برم

   دلم گرفته آسمون ....

تو روزگار بی کسی یه عمره که دربه درم

حتی صدای نفسم می گه

که توی قفسم

دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم ....

امشب به سوگ آرزوهایم نشسته ام و در غم نبودنت اشک فراق می ریزم...

امشب شمع حسرت آرزوهای بر باد رفته ام ذره ذره اب میشود...

امشب برای مرگ آرزوهایم لباس سیاه پوشیده ام ...

کاش امشب کسی برای عرض تسلیت به خانه دلم می آمد...

کاش امشب تو بودی و دلداری ام میدادی و دفتر کال آرزوهایم را ورق میزدی ...

…اما...

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در شنبه 88/4/13 ساعت 11:50 عصر موضوع | لینک ثابت